Błędy popełniane podczas docieplania

Błędy popełniane podczas docieplania

Prawidłowo wykonane docieplenie budynku jest gwarancją na oszczędności związanych z ogrzewaniem czy chłodzeniem ale również z napraw wynikających z wadliwego położonej termoizolacji. Skuteczność docieplenia wynika z wielu czynników: warunki atmosferyczne podczas prac,   zastosowanie odpowiednich materiałów czy prawidłowa technika wykonania.

Sam proces wykonania docieplenie nie jest złożony. Wiele firm posiada gotowe systemy dociepleń, zawierające pełen zestaw produktów przeznaczonych do ich wykonania. Zastosowanie takiego systemu zgodnie z zleceniami producenta pozwala osiągnąć zamierzony skutek czyli utrzymanie ciepła wewnątrz budynku w zimie i chłodu podczas upalnych dni w lecie. Poniżej przedstawiamy  kilka przykładowych błędów popełnianych w czasie wykonywania docieplenia.

Niewłaściwe przygotowanie podłoża

Podłoże pod płyty styropianowe powinno być odpowiednio nośne, stabilne, równe, suche. Powinno zostać pozbawione zanieczyszczeń takich jak: kurz, powłoki adhezyjne, olej szalunkowy, wszelkiego rodzaju wykwity, czy uszkodzenia spowodowane przez czynniki biologiczne lub chemiczne, które zmniejszają przyczepność kleju. Podłoże musi być równe. Wszelkie nierówności i ubytki należy zniwelować i wypełnić odpowiednimi zaprawami.  Mniejsze ubytki (do 2 cm) wyrównuje się za pomocą zaprawy wyrównującej. Większe (ponad 2 cm), trzeba wypełnić za pomocą cieńszych płyt styropianu, tak żeby tworzyły one jednolitą płaszczyznę.
Błędy związane z podłożem to:

• zła ocena stanu podłoża
• brak gruntowania
• zła ocena geometrii ścian (równość, odchylenie od pionu)

Niewłaściwe nakładanie kleju

Klej musi być nakładany zarówno wzdłuż obwodu płyty, jak i na je powierzchni. Jeśli klej zastosuje się tylko na obwodzie lub tylko punktowo, płyty będą się wyginać (mogą nawet się odspoić), a na gotowej elewacji będą wyraźnie widoczne krawędzie płyt.
Prawidłowe nakładanie zaprawy klejącej na płyty styropianowe:

1. metoda obwodowo‑punktowa – zaprawę klejową należy nałożyć pasmowo na obrzeżach płyt o szerokości 4‑6 cm. Na pozostałej powierzchni płyty punktowo, kilkoma plackami (od 3 do 8). Łączna powierzchnia kleju powinna pokryć 40% powierzchni płyt białych, 60% płyt grafitowych.
2. metoda grzebieniową, którą stosuje się tylko i wyłącznie w przypadku równych, otynkowanych powierzchni. Klej nanosi się za pomocą packi zębatej o zębach kwadratowych na całą powierzchnię płyty.

Zaprawę klejącą nanosi się tylko na powierzchnię płyty styropianowych, nigdy na podłoże.

Klej na każdej płycie musi być umieszczony wokół krawędzi oraz na powierzchni.

Zły wybór kleju

Źle dobrany klej lub zaprawa nieodpowiedniej jakości, może spowodować odspojenie się płyt styropianu, razem z pozostałymi warstwami elewacji. Ogólnie zalecanym rozwiązaniem jest zastosowanie kompletnego systemu dociepleń. System zawiera wszystkie niezbędne elementy gwarantowanej jakości oraz odpowiednio do siebie dobrane.

Niewłaściwe rozłożenie płyt styropianowych

Bardzo ważne jest, żeby płyty styropianu układać z przesunięciem o pół długości płyty od dołu do góry, zaczynając od rogu ściany, czyli na tzw. „mijankę”. Należy pamiętać również o przewiązaniu płyt w narożach „na mijankę. Inaczej na łączeniu płyt powstaną mostki termiczne, przez które nastąpią straty ciepła.
Poza tym płyty styropianu trzeba też układać starannie i ciasno obok siebie.

Płyty styropianu powinny być ułożone na „mijankę”, tak żeby łączenia nie tworzyły linii prostych.

Złe lub brak wypełnienia szczelin między płytami styropianowymi

Wypełnienie szczelin między płytami styropianowymi zaprawą klejącą powoduje powstanie mostków termicznych. Do wypełniania szczelin szerokości do 4mm, należy stosować piany PU zalecane do danego systemu docieplenia.

Niepoprawne osadzenie kołków mocujących

Jeśli system przewiduje zastosowanie kołków to powinny one zostać osadzone na określonej głębokości. Zbyt głęboko umieszczone, niszczą strukturę płyty termoizolacyjnej, natomiast osadzone zbyt płytko sprawią, że powstaną wypukłości, które będą widoczne na powierzchni gotowej elewacji.

Brak listwy startowej i wadliwe położenie siatki

Jeśli pominiemy listwę startową i/lub nie wywiniemy siatki na styropian, ocieplenie będzie narażone na działanie czynników atmosferycznych oraz gryzoni (gryzonie, takie jak myszy, szukając schronienie na zimę, często wgryzają się w dolną warstwę ocieplenia i powodują jego uszkodzenia).

Niewyrównanie powierzchni płyt styropianowych

Powierzchnia płyt styropianowych po ich ułożeniu powinna być równa. Jeśli występują uskoki, czy nierówności, płyty trzeba zeszlifować, eliminując nierówności. Inaczej nierówności powstaną też na elewacji. Niestety szlifowanie styropiany jest praco- i czasochłonne i często bywa pomijane przez wykonawców.

Złe wykonanie wykończeń w narożach otworów

W narożach otworów okiennych i drzwiowych styropian powinien być ułożony tak, żeby łączenia płyt nie pokrywały się z krawędziami otworów. Ponadto w tych miejscach trzeba zastosować dodatkowe ukośne pasy z siatki.

Naroża otworów okiennych i drzwiowych powinny wypadać w centralnej części płyty styropianu. Krawędzie otworów nie mogą się pokrywać z krawędziami płyt.

Nieodpowiednie warunki atmosferyczne

Ważne jest, żeby prace dociepleniowe prowadzić przy odpowiedniej pogodzie – czyli temperaturze nie niższej niż 5°C i nie wyższej niż 25°C. Nie może także padać. Nie chodzi tu oczywiście o komfort pracy, ale właściwości materiałów, które zachowują swoje parametry tylko w określonych warunkach (np. w wyższej temperaturze klej wyschnie, zanim zdąży dobrze związać, a w efekcie – styropian odspoi się).

Brak stosowania osłon przeciwsłonecznych

Osłony przeciwsłoneczne są szczególnie ważne przy układaniu styropianu grafitowego. Pod wpływem słońca płyt nagrzewają się i następują w nich naprężenia. Skutkiem tego jest powstawanie szczelin między płytami i odspajanie się ich od podłoża.